Dziwny gość – Złość 28.05.2020
Zabawa „Wyżej – więcej – dalej”
W zabawie może wziąć udział cała rodzina. Oklaskujemy najlepszych lub wyjątkowych uczestników zabawy, charakteryzujących się wymienionymi cechami, umiejętnościami. Np.:
− Kto jest najwyższy?
− Kto jest najniższy?
− Kto podskoczy najwyżej (dosięgnie powieszonego dość wysoko przedmiotu)?
− Kto przeczyta podane wyrazy?
Zabawę można przeprowadzić kilkakrotnie, dobierając ćwiczenia tak, aby dziecko mogło się wyróżnić.
Posłuchajcie wiersza D. Gellner pt. „Zły humorek”. Opowiada on o dziewczynce, która pewnego dnia odczuwa nieprzyjemne uczucie, jakim jest złość .
- Czy udało jej się zapanować nad złym humorkiem?
- A Twój sposób na zły humorek ...?
- Opowiedz mamie, babci jak sobie radzisz ze złością!
- Zapamiętaj! Bez złości mamy więcej radości.
- Narysuj ilustrację do wybranego przez Ciebie fragmentu wiersza.
"Jestem dzisiaj zła jak osa!
Złość mam w oczach i we włosach!
Złość wyłazi mi uszami
I rozmawiać nie chcę z wami!
A dlaczego?
Nie wiem sama
Nie wie tata, nie wie mama…
Tupię nogą, drzwiami trzaskam
I pod włos kocura głaskam.
Jak tupnęłam lewą nogą,
Nadepnęłam psu na ogon.
Nawet go nie przeprosiłam
Taka zła okropnie byłam.
Mysz wyjrzała z mysiej nory:
Co to znowu za humory ?!
Zawołałam: - Moja sprawa!
Jesteś chyba zbyt ciekawa.
Potrąciłam stół i krzesło,
co mam zrobić, by mi przeszło?!
Wyszłam z domu na podwórze,
Wpakowałam się w kałużę.
Widać, że mi złość nie służy,
Skoro wpadłam do kałuży.
Siedzę w błocie, patrzę wkoło,
Wcale nie jest mi wesoło…
Nagle co to?
Ktoś przystaje
Patrzcie! Rękę mi podaje!
To ktoś mały, tam ktoś duży -
Wyciągają mnie z kałuży.
Przyszedł pies i siadł koło mnie
Kocur się przytulił do mnie,
Mysz podała mi chusteczkę:
Pobrudziłaś się troszeczkę!
Widzę, że się pobrudziłam,
Ale za to złość zgubiłam
Pewnie w błocie gdzieś została.
Nie będę jej szukała!"
Posłuchajcie piosenki pt. "Złość to straszny zwierz". Zaśpiewajcie wybrany fragment piosenki z różnym natężeniem głosu (głośno, cicho, szeptem).
1. Przyszła Ala do mamusi
I od progu krzyczy:
"Nie chcę zupy!" "Nie chcę pizzy!"
"Mam już dość słodyczy!"
Buzia brzydka, nadąsana,
Nogą tupie głośno,
Ala nie wie, co się dzieje,
Lecz walczy z tą złością.
Ref: Nie wiem, czy wiesz,
Że złość to straszny zwierz,
Wyciąga pazury, kły i często bywa zły. x2
2. Kasia z Antkiem i Kubusiem,
Bawią się w najlepsze,
Wtem podbiega do nich Tymek,
Złości się: "Ja też chcę!"
I zabiera samochody,
I krzyczy okropnie,
Cała trójka zapłakana,
Już siedzi przy oknie.
Ref: Nie wiem, czy wiesz,
Że złość to straszny zwierz,
Wyciąga pazury, kły i często bywa zły. x2
3. Nic dobrego nie wynika
Z całej twojej złości,
Za to przynieść może
Wiadro smutków i przykrości.
Czasem lepiej swoje złości,
Zamknąć do koszyka,
Pograć w piłkę, porozmawiać,
Tańczyć, kiedy gra muzyka.
Ref: Nie wiem, czy wiesz,
Że złość to straszny zwierz,
Wyciąga pazury, kły i często bywa zły. x2
Rozmowa na temat piosenki.
− O czym jest ta piosenka?
− Co oznacza słowo: emocje?
− O jakich emocjach jest mowa w piosence?
− Jakie inne emocje nas „odwiedzają”? Co się wtedy dzieje?
Ćwiczenia „Zaklaszcz tak jak ja” – kształtujące poczucie rytmu, utrwalające rytm melodii piosenki. Dziecko maszeruje w rytmie nagrania piosenki i śpiewa. Podczas przerwy w muzyce rodzic w wybrany przez siebie sposób klaszcze, zadaniem dziecka jest powtórzyć rytm.
Ćwiczenia gimnastyczne (szarfa lub szalik)
- Marsz po pokoju, dłonie oparte na biodrach – kciuk znajduje się z przodu, a pozostałe palce – z tyłu. (Należy zwrócić uwagę na wyprostowane plecy, wciągnięty brzuch, wysokie podnoszenie kolan).
- Swobodny bieg po pokoju, na hasło: Wichura – podbieganie przez dziecko do ściany i przyleganie do niej plecami, ramiona ułożone w skrzydełka, brzuch wciągnięty.
- Marsz po pokoju, szarfa leży na głowie, złożona na pół, odliczenie sześciu kroków, wspięcie na palce, uniesienie ramion w górę, wdech nosem, opuszczenie ramion, wydech ustami.
- Leżenie na brzuchu, ramiona wyprostowane (są przedłużeniem tułowia), na sygnał podniesienie głowy i rąk z szarfą nisko nad podłogą, wytrzymanie około 5 sekund, opuszczenie głowy i rąk.
- Siad prosty, podparty z tyłu, rozłożona szarfa leży na podłodze – zwijanie szarfy jedną nogą, zgiętą w kolanie, przesuwając ją palcami stopy. Potem – zmiana nóg.
- Pozycja stojąca, trzymanie szarfy za plecami jedną ręką, podniesioną do góry – łapanie szarfy od dołu drugą ręką, opuszczoną, zgiętą w łokciu, przeciąganie szarfy rękami, naśladowanie wycierania się ręcznikiem. Potem – zmiana rąk.
- Siad klęczny, trzymanie dłońmi szarfy za końce, oparcie dłoni o podłogę blisko kolan, odsunięcie szarfy jak najdalej (zwrócenie uwagi, aby pośladki pozostawały oparte na piętach), głowa pochylona, znajduje się pomiędzy ramionami – kwiat się rozwija. Powolne przesuwanie szarfy do kolan, uniesienie ramion z szarfą do góry, pogłębienie odchylenia – kwiat jest rozwinięty.
Praca indywidualna
Karty pracy cz. 4 str. 56–57 – popatrz na obrazek. Opowiedz, co się na nim dzieje. Odszukaj na dużym obrazku: przedmiotów, roślin umieszczonych na dole kart.
W galerii znajdziecie kilka kolorowanek:)
