Tolerancja
- Piosenka Kolorowe dzieci
Posłuchajcie piosenki Kolorowe dzieci.
Obejrzyjcie zdjęcia dzieci wyświetlane wraz z piosenką.
Co możecie o nich opowiedzieć?
Wyjaśnienie słowa Tolerancja:
Każdy człowiek jest inny . Może różnić się kolorem skóry, być wysokim, niskim, grubym, chudym, inaczej się ubierać, nosić okulary . Jednak każdą osobę trzeba szanować, w razie możliwości jej pomagać.
- Zabawa przy lustrze- Jacy jesteśmy?
Zachęcenie dzieci, aby opowiedziały o sobie: przedstawiły się z imienia i nazwiska, powiedziały co je cieszy, co lubią robić.
Na koniec swojej wypowiedzi dziecko mówi: Jestem wspaniały.
- Ćwiczenia logopedyczne
Język wyruszył w podróż dookoła świata (dzieci rysują koła językiem, po górnej i po dolnej wardze).
Wędrował przez góry i doliny (dzieci unoszą język za górne i za dolne zęby),
a potem wspiął się na wysoką górę (dzieci czubkiem języka dotykają do górnego wałka dziąsłowego), z której rozpościerał się przepiękny widok.
Bardzo go zadziwił (dzieci wysuwają wargi do przodu – ooooo).
Kiedy z niej zszedł, zobaczył gromadkę dzieci i przywitał się z każdym osobno (dzieci dotykają językiem każdego zęba osobno na górze i na dole).
Potem długo płynął łódką i machał wiosłami (dzieci przesuwają język do prawego i do lewego kącika ust).
Na koniec wsiadł do samolotu, który leciał wysoko nad chmurami (dzieci przesuwają język po górnej wardze), aż wreszcie wylądował na ziemi (dzieci chowają język za dolne zęby).
- Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej” Inny” książka( s.72-73)
Do grupy Ady dołączył nowy przedszkolak. Pani przedstawiła go dzieciom i powiedziała, że ma na imię Anuj. Nikt nie chciał się z nim bawić, bo wyglądał inaczej niż wszyscy: miał ciemną skórę i czarne oczy, tak czarne jak nocne niebo. Chłopiec siedział w kąciku i rysował coś na kartce. – To piesek? – zapytała Ada, przyglądając się rysunkowi. – Tak, mój dog – odpowiedział chłopiec i dorysował żółte słońce. Ada znała to angielskie słowo i wiedziała, że dog to znaczy pies. Zawsze marzyła o jakimś zwierzątku, ale niestety, była uczulona na sierść i po spotkaniu z psem lub kotem od razu zaczynała kichać. – Nie baw się z nim – szepnęła jej na ucho Kasia. – On jest z innego kraju. – Jest miły – powiedziała Ada. – I ładnie rysuje. Od tej pory Ada i Anuj często bawili się razem: układali wieże z klocków, budowali zoo i ustawiali w nim plastikowe zwierzątka, kręcili się na tej samej karuzeli. Chłopiec znał dużo dziwnych słów, których Ada nie rozumiała, ale z radością uczyła go wymowy polskich słów. – To jest huśtawka, potrafisz powiedzieć? – Fuś… fuś… fuśtajka – próbował wymówić Anuj. Ada również nauczyła się nowych słów po angielsku i dowiedziała się, że Anuj urodził się w Indiach, a jego imię znaczy „młodszy brat”. – Ja mam starszego brata Olka, ale jak chcesz, to możesz być moim młodszym braciszkiem – zaproponowała. Zbliżały się Dzień Babci i Dzień Dziadka, więc dzieci przygotowywały przedstawienie. Kilkoro z nich nie chciało występować razem z nowym kolegą. – Ja nie będę z nim tańczyć – naburmuszyła się Ola. – Moja mama powiedziała, że on jest z dzikiego kraju – stwierdził Jaś. – A mój tata mówi, że oni jedzą palcami. – Nieprawda! Anuj był u nas w domu z mamą i tatą. I wcale nie jedli palcami! – odezwała się Ada. Słysząc to, pani poprosiła, żeby dzieci usiadły w kółeczku na dywanie, i opowiedziała im bajkę o króliczku Trusiu. Truś był czarny, chociaż wszystkie króliki w stadzie były białe. Okazało się jednak, że czarny królik był najodważniejszy ze wszystkich i to właśnie on uratował Białe Uszate Królestwo. – Nie wolno się z nikogo śmiać i mówić, że jest inny lub gorszy. Na świecie żyje wielu ludzi, którzy różnią się kolorem skóry, mową i zwyczajami. Ważne, żebyśmy się od siebie uczyli i pomagali sobie wzajemnie. Ada podeszła do Anuja i wzięła go za rękę. – On jest moim młodszym bratem – powiedziała. – I razem zagramy babcię i dziadka w naszym teatrzyku! Okazało się, że Anuj ma śliczny głos i potrafi śpiewać jak skowronek. W dodatku nauczył się na pamięć trudnego wiersza po polsku i ani razu się nie pomylił. Największe wrażenie jednak zrobili na wszystkich babcia i dziadek Anuja. Byli ubrani kolorowo jak motyle i poczęstowali dzieci indyjskimi ciasteczkami. Gdyby wszyscy na świecie byli tacy sami, nie działoby się nic ciekawego.
Pytania:
– Kim był nowy przedszkolak w grupie Ady?
– Jak dzieci zareagowały na nowego kolegę?
– Jak mógł się czuć Anuj, gdy dzieci nie chciały się z nim bawić?
– Jaką bajkę opowiedziała pani dzieciom?
– Czy wszyscy muszą być tacy sami?
- Zabawa ruchowa: Co nas łączy?
Dzieci biegają po sali, na hasło: Stop, zatrzymują się. Dzieci starają się znaleźć i pokazać wspólną cechę, np; mamy ręce – machają rękami; mamy nogi – podskakują; mamy głowę – poruszają głowami...
- Karta pracy, cz.2 nr52
- słuchają imion dzieci przeczytanych przez opiekunów
- powtarzają imiona dzieci,
-rysują drogi dzieci do piaskownicy,
- rysują po śladach rysunków, mówią co one przedstawiają.
- Film „ Brzydkie kaczątko”